دوستم بدار

بد بینیهایت مانند سنگی به شیشه های قلبم می خورند و ناگاه قلبم ترک می خورد

تو بی اعتنا پا به رویاهایم می گذاری و مرا به دست وحشیانه روزگار می سپاری اما

من باز با التماس به سویت می آیم و دریچه های قلبم را برایت می گشایم . وقتی

دستان گرمت را که در دستانم حس می کنم ترکهای قلبم بهبود می یابند و کینه ها

در دلم به عشق تبدیل می گردد ، ای تنها تکیه گاهم هر گز  بی پناهم مکن ، می دانم

گاهی حرفهایم برای تو منفیست اما ای بهترینم بدان که تو را به تعداد نفسهای نوح دوست

دارم و تو را همچون یگانه معبودمان می پرستم . تو خود می دانی  که شب و روزم با یاد

خاطرات تو سپری می شود . شبها رو به آسمان با چشمانی خیس از خدا می خواهم که

هرگز عشقت را در دلم ویران نسازد ، به تو محتاجم همچو طفلی به مادر همچو گلی به آب

،بهترینم به من شک مکن و مرا در خیال خود با دیگران مبین که نگذاشته ام و نمی گذارم که

رقیبی داشته باشی .